Stephen Edwin King (ur. 21 września 1947 w Portland) – amerykański pisarz, autor głównie literatury grozy. W przeszłości wydawał książki pod pseudonimem Richard Bachman, raz jako John Swithen. Jego książki rozeszły się w nakładzie przekraczającym 350 milionów egzemplarzy, co czyni go jednym z najbardziej poczytnych pisarzy na świecie.
Jest autorem horrorów, które przeszły do klasyki gatunku, jak np. Lśnienie, Smętarz dla zwierzaków, Miasteczko Salem, Podpalaczka. Nie ogranicza się jednak do jednego gatunku, czego przykładem są: Cztery pory roku, Zielona mila, Oczy smoka, Bastion oraz 8-tomowy cykl powieści fantasy Mroczna Wieża.
W 2003 został odznaczony prestiżową nagrodą DCAL (Medal za wybitny wkład w literaturę amerykańską) przez National Book Foundation.
Stephen King ma córkę i dwóch synów, również pisarzy: Owena Kinga oraz Joe Hilla.
Kiedy King miał 3 lata, jego ojciec, Donald Edwin King, opuścił rodzinę. Jego matka, Nellie Ruth Pillsbury, wychowała samotnie syna i jego adoptowanego starszego brata – Davida. Często mieli problemy finansowe. Przeprowadzili się do domu rodzinnego Ruth, do Durham w stanie Maine, ale mieszkali czasowo w Fort Wayne, w stanie Indiana oraz w Stratford, stan Connecticut.
Jako dziecko, King był świadkiem nieszczęśliwego wypadku – jeden z jego przyjaciół został potrącony przez pociąg i zmarł.
King uczęszczał do Durham Elementary School i Lisbon Falls High School (matura 1966), w stanie Maine.
King zaczął pisać bardzo wcześnie. Namówiła go do tego matka. Dostał od niej na Boże Narodzenie pierwszą maszynę do pisania marki Royal. W 1960 r. napisał pierwsze opowiadanie, które wysłał do wydawcy. Niestety, bez odpowiedzi. Pierwszym, które udało mu się opublikować było Byłem nastoletnim rabusiem grobów, które Mike Garret (wydawca) opublikował pod tytułem W półświecie grozy. Stworzył wraz z bratem niskonakładową gazetkę o tytule Dave’s Rag, który rozprowadzali po rodzinnym miasteczku. W szkole napisał opowiadanie oparte na filmie Studnia i wahadło, wydał je we własnym wydawnictwie, które zatytułował V.I.B., i sprzedawał je przyjaciołom. Kiedy nauczyciele odkryli ten proceder, zmusili go do oddania zysków ze sprzedaży. Jako dziecko uwielbiał oglądać filmy, czytać komiksy oraz serię książek Opowieści z Krypty.
W latach 1966-1971, King studiował anglistykę na Uniwersytecie Stanu Maine, w Orono. Od drugiego roku pisał felietony do studenckiej gazety Maine Campus, zatytułowanej King’s Garbage Truck. Studia ukończył w 1970 roku, tym samym nabył prawo do nauczania języka angielskiego na poziomie licealnym. Rok po studiach, w 1971 roku, poślubił Tabithę Spruce. Mają trójkę dzieci – Naomi Rachel, Owen Phillip i Joe Hilla. Aby opłacić studia, King pracował w wielu zawodach, również w pralni przemysłowej. Następnie uczył angielskiego w Hampden Academy w Hampden, stan Maine. Rodzina Kingów miała spore problemy finansowe, dlatego Stephen pisał opowiadania (większość była publikowana w męskich magazynach), aby związać koniec z końcem. Jak pisze we wstępie do Carrie, jeśli jedno z ich dzieci przeziębiło się, Tabitha żartowała „Dalej, Steve, wymyśl jakiegoś potwora”. Stephen King miał przez ponad dziesięć lat problemy z alkoholem.
Dom Stephena Kinga w Bangor
W tym okresie, King rozpoczął wiele powieści. Pierwsza, Carrie, miała początkowo być zwykłym opowiadaniem, jednak przerodziła się w coś większego. Jest to opowieść o młodej dziewczynie obdarzonej paranormalnymi zdolnościami. King miał problemy z ukończeniem tej pierwszej powieści, zniechęcony wyrzucił ją raz do śmieci. Dopiero żona odratowała powstającą powieść i zachęciła męża do dalszej pracy. Po ukończeniu powieści, King wysłał maszynopis do wydawnictwa Doubleday i zapomniał o niej. Przypomniał sobie, kiedy dostał ofertę wydania jej za 2,5 tys. USD. Krótko później, wartość Carrie wzrosła tak niesamowicie, że Stephen King sprzedał prawa do drugiego wydania swojej powieści za 400 tys. USD. Krótko po wznowieniu, jego matka umarła na raka. Jego ciotka Emrine przeczytała jej powieść zanim umarła.
King przyznaje, że w tym czasie był prawie ciągle pijany, a z alkoholizmem walczył ponad dziesięć lat. Dodaje ponadto, że był nietrzeźwy na pogrzebie swojej matki. „Uważam, że poszło mi całkiem nieźle, biorąc pod uwagę jak bardzo byłem wtedy pijany”. Swój portret jako ojca alkoholika umieścił w jednej ze swoich powieści Lśnienie, do czego nie przyznawał się przez wiele lat, nawet przed sobą. Z nałogu pomogła mu wyjść rodzina i przyjaciele.
Stephen King w chwili obecnej mieszka wraz z żoną w Bangor, stan Maine. Oprócz tego ma rezydencję zimową nad Zatoką Meksykańską w Sarasocie, na Florydzie. Ich dzieci są już dorosłe i żyją osobno. Owen i Joseph są również pisarzami, a jedyna córka Kinga Naomi jest wielebną w Powszechnym Kościele Antytrynitariuszy w Plantation, w stanie Floryda, gdzie żyje ze swoim partnerem.
Stephen King od 1981 jest najbogatszym pisarzem świata. Przez 35 lat dorobił się majątku przekraczającego 2 miliardy dolarów.
Stephen King jest wielkim fanem baseballu, w szczególności drużyny Boston Red Sox.
King był trenerem drużyny syna Owena Bangor West team i poprowadził ją do Mistrzostw Małej Ligi stanu Maine w roku 1989. To doświadczenie zaowocowało esejem Pałka niżej, które ukazało się najpierw w magazynie New Yorker, a później w zbiorze opowiadań Marzenia i koszmary. King uważa „Head Down” za jeden ze swoich najlepszych tekstów opartych na faktach.
W 1999 roku King napisał powieść Pokochała Toma Gordona, w której zamieścił postać byłego miotacza zespołu Boston Red Sox – Toma Gordona.
Z pomocą (oraz dotacjami) Stephena i Tabithy Kingów w 1992 roku otwarto w Bangor, w stanie Maine Mansfield Stadium, boisko dla Małej Ligi (które gości zarówno graczy ze szkoły średniej jak i Ligę Seniora).
W 2005 roku King zagrał w filmie Fever Pitch miotacza, który psuje zagranie na początku sezonu.
Od kiedy King odniósł komercyjny sukces, przeznacza duże sumy pieniężne na różne cele filantropijne, głównie w stanie Maine.
Dotacje Kingów przyczyniły się do utrzymania drużyny pływackiej Uniwersytetu Maine w rozgrywkach. Różnego rodzaju dotacje dla lokalnych programów YMCA i YWCA pozwoliły tym organizacjom przeprowadzić najbardziej potrzebne renowacje i udoskonalenia, które w innym wypadku byłyby niemożliwe. Ponadto Stephen King przyznaje corocznie stypendia dla uczniów szkół średnich i college’u.
W lecie 1999 King był w połowie powieści Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika. Do tego czasu miał już ukończoną główną część, jednak odłożył pisanie książki na prawie osiemnaście miesięcy, ponieważ nie wiedział jak posunąć prace naprzód. King zaznacza, że jest to pierwsza książka, nad którą prace przerwał od czasu, kiedy pisał Bastion. W końcu zdecydował ponowić prace nad książką. 17 czerwca zrobił listę pytań, jakie ludzie mogliby mu zadawać odnośnie pisania; 18 czerwca napisał kolejne cztery strony powieści.
19 czerwca około 16:30 spacerował chodnikiem ulicy 5 w Center Lovell, w Maine. Kierowca Bryan Smith zboczył z trasy przez swojego rottweilera i potrącił Kinga, który wylądował około 4 metry poza chodnikiem ulicy 5.
Zastępca szeryfa hrabstwa Oxford, Matt Baker zanotował, że świadkowie nie zauważyli, żeby kierowca jechał zbyt szybko lub brawurowo. Baker stwierdził również, że King został uderzony od tyłu, podczas gdy oficjalna strona Kinga podaje, że King był zwrócony twarzą do nadjeżdżającego pojazdu. Jednak bezsprzeczne jest, że Smith odwrócił się, by uspokoić psa, skręcił i nie obserwował drogi, kiedy potrącił Kinga.
Pisarza najpierw przetransportowano do Northern Cumberland Hospital w Bridgton, a potem poleciał śmigłowcem do Central Maine Hospital w Lewiston. Jego obrażenia – wielokrotne złamanie biodra, połamane żebra i uszkodzone płuco – unieruchomiły go w szpitalu na prawie trzy tygodnie, do 9 lipca.
Wcześniej tego roku King ukończył prawie całą powieść Buick 8, gdzie jeden z bohaterów ginie w wypadku samochodowym. Sam King uważa, że nie należy upatrywać w tym niesamowitych zbiegów okoliczności. Motyw wypadku samochodowego był już w innych powieściach, takich jak Misery, Martwa strefa, Bezsenność, Christine. Krótko po wypadku King napisał powieść Łowca snów, której główny bohater również został potrącony przez samochód.
Po pięciu operacjach w dziesięć dni i terapii King wznowił prace nad Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika w lipcu, chociaż wciąż bolało go biodro i mógł siedzieć tylko około 40 minut, zanim ból stawał się nie do zniesienia.
Prawnik Kinga i dwóch innych odkupiło od Smitha feralny samochód za 1,5 tys. USD, głównie po to, aby zapobiec jego pojawieniu się na aukcji internetowej. Samochód został później zniszczony na złomowisku, o czym wspomniał King podczas wywiadu. Powiedział również, że miał ochotę potraktować go młotem pneumatycznym. Smith, niepełnosprawny pracownik budowlany, przedawkował leki przeciwbólowe 21 września 2000 (dzień urodzin Kinga) i zmarł w wieku 43 lat.
King wprowadził motyw wypadku również do ostatniej powieści jego serii Mroczna Wieża, gdzie John Jake Chambers ratuje fikcyjną postać Kinga przed potrąceniem przez samochód. W powieści Roland Deschain hipnotyzuje Kinga i Bryana Smitha, aby zapomnieli o tym wydarzeniu.
W 2002 Stephen King ogłosił, że zamierza przestać pisać z powodu dokuczliwego bólu, który przeszkadza mu szczególnie podczas siedzenia, jednak do tej pory nie zaniechał pisania.
Od 2003 prowadzi własną kolumnę w magazynie Entertainment Weekly, zazwyczaj w co trzeci tydzień. Kolumna nazywa się „The Pop Of King” i odnosi się bezpośrednio do tytułu Michaela Jacksona – „The King of Pop”.
W październiku 2005 King podpisał kontrakt z wydawnictwem Marvel Comics na wydanie 7-tomowego komiksu opartego na cyklu Mroczna Wieża, zatytułowanego The Gunslinger Born. Scenariusz do serii skupiającej się na przygodach młodego Rolanda Deschaina napisał Robin Furth, dialogi Peter David, a ilustracje Jae Lee. Pierwszy numer został opublikowany 7 lutego 2007 o północy w sklepie z komiksami na Time Square W Nowym Jorku. Sprzedano ponad 200 tysięcy egzemplarzy do marca 2007 roku.
W czerwcu 2006 Stephen King pojawił się w pierwszym odcinku internetowego talk-show Amazon Fishbowl, prowadzonym przez Billa Mahera. W tym roku wydał także powieść Komórka.
King wspiera małe wydawnictwa. Zielona mila i Colorado Kid zostały wydane przez dwa małe wydawnictwa. Obie książki zawierają autografy Kinga i ilustratora. Ponad połowa publikacji książek Kinga była wznowiona w limitowanych (podpisanych przez Kinga) edycjach.
14 lutego 2007 serwis internetowy Joblo.com zapowiedział, że trwają rozmowy między J. J. Abramsem (reżyser popularnego serialu Zagubieni) i Kingiem w sprawie adaptacji epickiej serii Mroczna Wieża.
W czerwcu 2007 King opublikował powieść Blaze, którą napisał we wczesnych latach 70. pod pseudonimem Richard Bachman.
W 2008 wydał powieść Ręka mistrza, a także zbiór 13 opowiadań zatytułowanych Po zachodzie słońca, niektórych wcześniej niepublikowanych.
10 listopada 2009 opublikował powieść Pod kopułą, która jest jedną z jego najdłuższych książek (928 stron).
16 lutego 2010 King poinformował przez swoją stronę internetową, że jego następna książka będzie zbiorem czterech wcześniej niepublikowanych nowel, której angielski tytuł brzmi Full Dark, No Stars.
8 listopada 2011 odbyła się premiera powieści Dallas ’63 opowiadającej historię zabójstwa Johna Fitzgeralda Kennedy’ego.
Pisze także scenariusz wraz z Johnem Mellencampem zatytułowany Ghost Brothers Of Darkland Country.
W latach 70. i 80., po wielkim sukcesie jako pisarz horrorów, King opublikował kilka powieści – Rage (1977), Wielki marsz (The Long Walk) (1979), Ostatni bastion Barta Dawesa (Roadwork) (1981), Uciekinier (The Running Man) (1982) oraz Chudszy (Thinner) (1984) pod pseudonimem Richard Bachman. Po sukcesie powieści Carrie i Miasteczko Salem King postanowił wydać wcześniejsze powieści, ponieważ jednak wydanie czterech książek po sobie nie było korzystne, zdecydowano się użyć pseudonimu. Nawiązuje on z jednej strony do pseudonimu Donalda Westlake’a Richard Stark, z drugiej zaś do nazw lubianego przez Kinga zespołu Bachman-Turner Overdrive. Ponadto King chciał sprawdzić, czy uda mu się powtórzyć sukces, czy też jego sława jest tylko zbiegiem okoliczności. Ujawnienie faktu, że Bachman i King to ta sama osoba nastąpiło w 1985.
King zadedykował książkę Mroczna połowa (1989) swojemu pseudonimowi. W 1996 roku Stephen King wydał powieść Desperacja oraz pod pseudonimem Regulatorzy. Te powieści są jakby swoim lustrzanym odbiciem – powtarzają się bohaterowie, częściowo pokrywa się akcja, zmieniają się jednak okoliczności i szczegóły. Ktoś niewtajemniczony mógłby odnieść wrażenie, że popełniono plagiat.
W 2006, podczas konferencji prasowej w Londynie, King oświadczył, że odnalazł inną powieść Bachmana zatytułowaną Blaze. Została wydana 12 czerwca 2007 roku w Wielkiej Brytanii i w USA. Maszynopis został odnaleziony na Uniwersytecie stanu Maine. King zmienił nieco treść książki z 1973 roku dostosowując ją do dzisiejszych realiów.
W książce Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King dokonał analizy swojego warsztatu. King wierzy, że dobra książka nie może powstać całkowicie „świadomie”, ale nie może też być napisana „od ręki”. Według niego pisarz powinien się skupić na pojedynczym „nasieniu” i pozwolić, by powieść z niego wykiełkowała. King często zaczyna pisać książkę nie wiedząc jak ją skończy. Wspomina, że będąc w połowie pisania serii Mroczna Wieża, mając prawie 30-letnie doświadczenie pisarskie, otrzymał list od kobiety, która miała raka i prosiła, aby zdradził jej zakończenie serii, ponieważ prawdopodobnie nie doczeka publikacji ostatniego tomu. Wtedy dopiero zdał sobie sprawę, że nie wie, jak ten cykl się skończy. King wierzy w swój styl pisarski i twierdzi, że najlepsze rzeczy pisze, kiedy nie ma żadnego planu. W Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King porównuje pisanie do pracy w wykopaliskach. Odnaleziona skamieniałość już jest uformowana, trzeba ją tylko „wydobyć”, oczyścić ze zbędnego osadu. Podobnie King „wydobywa” swoje powieści na światło dzienne.
King jest lubiany za swoją wnikliwość w szczegóły, kontynuacje introspekcji; wiele powieści, które z pozoru wydają się niezwiązane ze sobą, łączą drugoplanowi bohaterowie, fikcyjne miasta, albo odniesienia do wydarzeń z poprzednich książek.
Książki Kinga są zapełnione licznymi odniesieniami do amerykańskiego folkloru i kultury, z których wyciąga mroczne strony i wokół nich buduje powieści. Wielu jego bohaterów musi stoczyć walkę ze swoim strachem, ze swoimi słabościami. Częstymi tematami w jego twórczości są: zbrodnie, wojny (szczególnie Wojna wietnamska), przemoc, zdolności paranormalne i rasizm.
Jest również lubiany za swój nieformalny język; często odwołuje się do „Stałych Czytelników” albo „przyjaciół z sąsiedztwa”, co uprzyjemnia lekturę.
Stephen King ma bardzo prosty przepis, jak zostać dobrym pisarzem: „Czytaj cztery godziny dziennie i pisz cztery godziny dziennie. Jeśli nie masz na to wystarczająco dużo czasu, to nie oczekuj, że będziesz dobrym pisarzem”.
King znalazł również definicję talentu pisarskiego: „Jeśli piszesz coś, za co ktoś daje ci czek, jeśli pomyślnie spieniężysz czek i płacisz tymi pieniędzmi rachunek za prąd, to można powiedzieć, że jesteś utalentowany”[12].
Krótko po wypadku samochodowym King napisał po raz pierwszy powieść ręcznie – Łowca snów, za pomocą pióra marki Waterman, które nazwał „najlepszą na świecie maszyną do pisania”.
Powieści
1974 – Carrie
1975 – Miasteczko Salem (‚Salem’s Lot)
1977 – Lśnienie (The Shining) – w Polsce wydana także pod tytułem Jasność
1978 – Bastion (The Stand)
1979 – Martwa strefa (The Dead Zone) – w Polsce wydana także pod tytułem „Strefa śmierci”
1980 – Podpalaczka (Firestarter)
1981 – Cujo
1982 – Mroczna Wieża I: Roland (The Dark Tower: The Gunslinger)
1983 – Christine
1983 – Rok wilkołaka (Cycle of the Werewolf)
1983 – Smętarz dla zwierzaków (Pet Sematary) – w Polsce wydana także pod tytułem Cmętarz zwieżąt
1984 – Talizman (The Talisman) – wspólnie z Peterem Straubem
1986 – To (It)
1987 – Mroczna Wieża II: Powołanie trójki (Drawing of the Three)
1987 – Oczy smoka (Eyes of the Dragon)
1987 – Stukostrachy (The Tommyknockers)
1987 – Misery
1989 – Mroczna połowa (The Dark Half)
1990 – Bastion (Wersja bez skrótów)
1991 – Mroczna Wieża III: Ziemie jałowe (The Waste Lands)
1991 – Sklepik z marzeniami (The Needful Things)
1992 – Gra Geralda (Gerald’s Game)
1992 – Dolores Claiborne
1994 – Bezsenność (Insomnia)
1995 – Rose Madder
1996 – Zielona mila (The Green Mile) – książka wydana została również w sześciu osobnych tomach.
1996 – Desperacja (Desperation)
1997 – Mroczna Wieża IV: Czarnoksiężnik i kryształ (Wizard & Glass)
1998 – Worek kości (Bag of Bones)
1999 – Pokochała Toma Gordona (The Girl who Loved Tom Gordon)
2001 – Łowca snów (Dreamcatcher)
2001 – Czarny Dom (Black House) – wspólnie z Peterem Straubem
2000-2001 – The Plant (Powieść wydana w internecie)
2002 – Buick 8 (From a Buick 8)
2003 – Mroczna Wieża I: Roland (wersja 2003) (The Dark Tower: The Gunslinger)
2003 – Mroczna Wieża V: Wilki z Calla (Wolves of the Calla)
2004 – Mroczna Wieża VI: Pieśń Susannah (The Song of Susannah)
2004 – Mroczna Wieża VII: Mroczna Wieża (The Dark Tower)
2005 – Colorado Kid (The Colorado Kid)
2005 – Miasteczko Salem (Nowa wersja)
2006 – Komórka (Cell)
2006 – Historia Lisey (Lisey’s Story)
2008 – Ręka mistrza (Duma Key)
2009 – Pod kopułą (Under The Dome)
2011 – Dallas ’63 (11/22/63)
2012 – Mroczna Wieża: Wiatr przez dziurkę od klucza (The Dark Tower: The Wind Through the Keyhole)
2013 – Joyland
2013 – Doktor Sen (Dr. Sleep)
Zbiory nowel i opowiadań[edytuj | edytuj kod źródłowy]
1978 – Nocna zmiana (Night Shift)
1982 – Cztery pory roku (Different Seasons)
1985 – Szkieletowa załoga (Skeleton Crew)
1990 – Czwarta po północy (Four past Midnight)
1993 – Marzenia i koszmary (Nightmares and Dreamscapes)
1999 – Serca Atlantydów (Hearts in Atlantis)
2002 – Wszystko jest względne. 14 mrocznych opowieści (Everything’s Eventual: 14 Dark Tales)
2008 – Po zachodzie słońca (Just After Sunset)
2010 – Czarna bezgwiezdna noc (Full Dark, No Stars)
Limitowane wydania opowiadań dostępne w USA[edytuj | edytuj kod źródłowy]
1963 – People, Places, and Things – volume 1 – wspólnie z Chrisem Chelseyem
1964 – The Star Invaders
1988 – My Pretty Pony
1989 – Dolan’s Cadillac
1995 – Umney’s Last Case
1997 – Six Stories
Książki non-fiction
1980 – Danse Macabre
2000 – Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika (On Writing: a memoir of the craft )
2004 – Faithful: Two Diehard Boston Red Sox Fans Chronicle the Historic 2004 Season
Komiksy
Mroczna Wieża
2007 – Mroczna Wieża: Narodziny rewolwerowca (The Dark Tower: Gunslinger Born)
2008 – Mroczna Wieża: Długa droga do domu (The Dark Tower: The Long Road Home)
2008-2009 – Mroczna Wieża: Zdrada (The Dark Tower: Treachery)
2009 – Mroczna Wieża: Upadek Gilead (The Dark Tower: The Fall of Gilead)
2009-2010 – Mroczna Wieża: Bitwa o Jericho Hills (The Dark Tower: The Battle of Jericho Hill)
2010 – Mroczna Wieża: Początek podróży (The Dark Tower: The Journey Begins)
2010-2011 – Mroczna Wieża: Siostrzyczki z Elurii (The Dark Tower: The Little Sisters of Eluria)
2011 – Mroczna Wieża: Bitwa o Tull (The Dark Tower: The Battle of Tull)
2011-2012 – The Dark Tower: The Way Station
Bastion
2008-2009 – The Stand: Captain Tripps
2009 – The Stand: American Nightmares
2009-2010 – The Stand: Soul Survivors
2010 – The Stand: Hardcases
2011 – The Stand: No Man’s Land
2011 – The Stand: The Night Has Come
Inne
1982 – Opowieści makabryczne (Creepshow)
2009 – N.
2009 – Talizman (The Talisman)
2010-? – Amerykański wampir (American Vampire)
Scenariusze filmowe
1999 – Sztorm stulecia (Storm of the Century)
Książki wydane pod pseudonimem Richard Bachman
1977 – Rage
1979 – Wielki marsz (The Long Walk)
1981 – Ostatni bastion Barta Dawesa (Roadwork)
1982 – Uciekinier (The Running Man)
1984 – Chudszy (Thinner)
1996 – Regulatorzy (Regulators)
2007 – Blaze (Blaze)
Pierwsze cztery pozycje zostały wydane w 1985 w zbiorze The Bachman Books.
Ekranizacje
Oto lista filmów powstałych na podstawie twórczości Stephena Kinga (włączając powieści pisane jako Richard Bachman):
Lata 70.
1976 – Carrie (Carrie)
1979 – Miasteczko Salem (Salem’s Lot) (film i serial telewizyjny)
Lata 80.
1980 – Lśnienie (The Shining)
1982 – Koszmarne opowieści (Creepshow) (składa się z pięciu krótkich filmów: Father’s Day, The Lonesome Death of Jordy Verrill, Something to Tide You Over, The Crate i They’re Creeping Up On You)
1982 – The Boogeyman (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1983 – Cujo (aka Pies) (Cujo)
1983 – Martwa strefa (The Dead Zone)
1983 – Christine (Christine)
1983 – Disciples of the Crow (krótki film na podstawie opowiadania Dzieci kukurydzy)
1983 – The Woman in the Room (krótki film wyreżyserowany przez Franka Darabonta)
1984 – Dzieci kukurydzy (Children of the Corn) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1984 – Podpalaczka (Firestarter)
1985 – Oko kota (Cat’s Eye) (składa się z trzech krótkich filmów: Quitters, Inc., The Ledge, i The General, z których ostatni nie powstał na podstawie twórczości Kinga)
1985 – Srebrna kula (Silver Bullet) (na podstawie powieści Rok wilkołaka)
1985 – Stephen King’s Nightshift Collection (składa się z dwóch krótkich filmów: The Woman in the Room i The Boogeyman)
1985 – Word Processor of the Gods (odcinek serialu Opowieści z ciemnej strony (Tales from the Darkside) na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
1986 – Gramma (odcinek serialu Strefa mroku (The Twilight Zone) na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
1986 – Maksymalne przyspieszenie (Maximum Overdrive) (na podstawie opowiadania Ciężarówki ze zbioru Nocna zmiana; reżyserem King)
1986 – Stań przy mnie (aka Zostańcie ze mną) (Stand by Me) (na podstawie opowiadania Ciało ze zbioru Cztery pory roku)
1987 – Creepshow 2 – Opowieści z dreszczykiem (Creepshow 2) (składa się z trzech krótkich filmów: Old Chief Wood’n’head, The Raft, i The Hitchhiker)
1987 – Powrót do Miasteczka Salem (A Return to Salem’s Lot) (sequel filmu Miasteczko Salem)
1987 – Uciekinier (The Running Man) (luźna adaptacja powieści Uciekinier)
1987 – The Last Rung on the Ladder (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1987 – Sorry, Right Number (odcinek serialu Opowieści z ciemnej strony (Tales from the Darkside) na podstawie opowiadania ze zbioru Marzenia i koszmary)
1989 – Smętarz dla zwierzaków (Pet Sematary)
Lata 90.
1990 – The Cat From Hell (krótki film, który jest częścią filmu Opowieści z ciemnej strony (Tales From The Darkside – The Movie)
1990 – Cmentarna szychta (Graveyard Shift) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1990 – To (It)
1990 – Misery (Misery)
1990 – The Moving Finger (odcinek serialu Monsters oparty na opowiadaniu ze zbioru Marzenia i koszmary)
1991 – Złote lata (Golden Years) (oryginalny serial telewizyjny) {Stephen King występuje jako kierowca autokaru}
1991 – Oni czasami wracają (Sometimes They Come Back) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1992 – Kosiarz umysłów (The Lawnmower Man) (King wytoczył rozprawę twórcom, bo bez zezwolenia umieścili jego nazwisko w początkowych napisach. Wygrał – film nie może być pokazywany z jego nazwiskiem na początku[potrzebne źródło])
1992 – Lunatycy (Sleepwalkers) (scenariusz napisał King)
1993 – Mroczna połowa (The Dark Half)
1993 – Sprzedawca śmierci (adaptacja Sklepiku z marzeniami) (Needful Things) (wydane również w trzygodzinnej wersji reżyserskiej)
1993 – Stukostrachy (The Tommyknockers) (serial telewizyjny)
1994 – Skazani na Shawshank (The Shawshank Redemption) (powieść Skazani na Shawshank ze zbioru Cztery pory roku)
1994 – Bastion (The Stand) (serial telewizyjny)
1995 – Langoliery (aka Pożeracze czasu) (The Langoliers) (serial telewizyjny na podstawie opowiadania ze zbioru Czwarta po północy)
1995 – Maglownica (The Mangler) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
1995 – Dolores Claiborne (Dolores Claiborne)
1995 – Stephen King’s Nightshift Collection (składa się z trzech krótkich filmów, tylko pierwszy ma coś wspólnego z Kingiem: Disciples of the Crow (oparte na opowiadaniu Dzieci kukurydzy), The Night Waiter, i Killing Time; niektóre wersje zawierają tylko dwa filmy)
1995 – The Outer Limits (serial telewizyjny – odcinek The Revelations of Becka Paulson oparty na opowiadaniu Kinga)
1996 – Przeklęty (Thinner) (na postawie powieści Chudszy)
1997 – Lśnienie (The Shining) (serial telewizyjny)
1997 – Ghosts (teledysk Michaela Jacksona)
1997 – Nocne zło (The Night Flier) (film na podstawie opowiadania Nocny latawiec ze zbioru Marzenia i koszmary)
1997 – Autostrada strachu (Quicksilver Highway) (część Chattery Teeth, oparta na opowiadaniu ze zbioru Marzenia i koszmary)
1997 – Trucks (telewizyjny remake filmu Maksymalne przyspieszenie)
1998 – Chinga (odcinek serialu Z Archiwum X)
1998 – Uczeń szatana (Apt Pupil) (powieść ze zbioru Cztery pory roku)
1999 – Zielona mila (The Green Mile)
1999 – Furia: Carrie 2 (The Rage: Carrie 2) (sequel filmu Carrie)
1999 – Sztorm stulecia (Storm of the Century) (oryginalny serial telewizyjny)
1999 – Llamadas
Po roku 2000
2000 – Paranoja (Paranoid) (oparte na wierszu)
2001 – Kraina wiecznego szczęścia (ekranizacja noweli Mali ludzie w żółtych płaszczach, należącej do zbioru nowel Serca Atlantydów (Hearts in Atlantis))
2001 – Strawberry Spring (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
2002 – Czerwona Róża (Rose Red) (oryginalny serial telewizyjny)
2002 – Martwa strefa (The Dead Zone) (serial telewizyjny)
2002 – Night Surf (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Nocna zmiana)
2002 – Rainy Season (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Marzenia i koszmary)
2002 – Carrie (Carrie) (telewizyjny remake)
2003 – Łowca snów (Dreamcatcher)
2003 – Z dziennika Ellen Rimbauer: Czerwona Róża (The Diary of Ellen Rimbauer) (film telewizyjny)
2003 – Autopsy Room Four
2003 – Here There Be Tygers (krótki film na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
2003 – The Man in the Black Suit
2004 – Sekretne okno (Secret Window) (powieść Secret Window, Secret Garden ze zbioru Czwarta po północy)
2004 – Szpital Królestwo (Kingdom Hospital) (serial telewizyjny)
2004 – Miasteczko Salem (‚Salem’s Lot) (remake telewizyjny)
2004 – Luckey Quarter
2004 – The Secret Transit Codes of America’s Highways
2004 – All That You Love Will Be Carried Away
2004 – Jazda na Kuli (Riding the Bullet) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Wszystko jest względne)
2006 – Desperacja (Desperation) (film)
2006 – Marzenia i koszmary (Nightmares and Dreamscapes: From the stories of Stephen King)
2007 – 1408 (1408) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Wszystko jest względne)
2007 – Mgła (The Mist) (film na podstawie opowiadania ze zbioru Szkieletowa załoga)
2008 – N. (serial komiksowy, dostępny na telefony komórkowe, na podstawie opowiadania N. ze zbioru Po zachodzie słońca)
2009 – Cadillac Dolana (Dolan’s Cadillac)
2009 – Dzieci kukurydzy (Children of the Corn)
2011 – Worek kości (Bag of bones)
2012 – Talizman (The Talisman) (serial telewizyjny)
2013 – Pod kopułą (Under the Dome) (serial telewizyjny)
Zapowiedzi
2013 – Dallas 63′ (22/11/63)
2013 – Carrie
2015 – Mroczna Wieża (The Dark Tower)
Popularne tematy:
- yhs-002
- google za co lubisz jesien
- wlasny sposob na odpytywanie uczniow
