Éric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960 w (Sainte-Foy-lès-Lyon) – francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli.

Swoją pierwszą powieść napisał w wieku 11 lat. Uczęszczał do École Normale Supérieure, jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam najbardziej prestiżowy z francuskich certyfikatów nauczycielskich oraz doktorat z filozofii.
Na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Pierwszym krokiem do sławy była sztuka La Nuit de Valognes (tytuł angielski: Don Juan on Trial) wystawiona w 1991 w paryskim teatrze Comédie des Champs-Elysées w reżyserii Jeana-Luca Tardieu i następnie wspierana przez Royal Shakespeare Company. Następna sztuka, Le Visiteur (tytuł angielski: The Visitor) z 1993, była triumfem, który przyniósł autorowi trzy Moliery (dla najlepszego aktora, odkrycia teatralnego i przedstawienia). Sztuka była tłumaczona i wystawiana na całym świecie. Wersja muzyczna została przygotowana przez Théâtre Impérial de Compiègne i wystawiana w Operze Londyńskiej.
Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie w Savoir, aby zostać pisarzem pełnoetatowym. Następnym osiągnięciem stała się sztuka Variations énigmatiques (tytuł angielski: Enigma Variations, uznawana za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.
W ciągu zaledwie dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów na świecie. Jego książki tłumaczone są na 35 języków, a sztuki wystawiane w ponad czterdziestu krajach. Książki Schmitta w większości bazują na sztukach teatralnych o tych samych tytułach.
Poza dziedziną teatru, Eric-Emmanuel Schmitt w 1997 napisał doktorat na temat „Diderot i filozofia uwodzenia”. Ponadto, jako meloman z zamiłowania, przetłumaczył na francuski Wesele Figara. W październiku 2005 jego nowa powieść Moje życie z Mozartem została wydana w kilku państwach.
We Francji wszystkie jego prace wydawane są przez wydawnictwo Albin Michel.
Od 2002 roku Schmitt mieszka w Brukseli, a w 2008 uzyskał obywatelstwo belgijskie.
W 2001 roku przyznano mu nagrodę Grand Prix du Théâtre de l’Académie Française. W roku 2010 otrzymał Nagrodę Goncourtów w kategorii opowiadania za zbiór opowiadań Trucicielka.
W Polsce jego twórczość tłumaczyli: Hanna Abramowicz, Maria Braunstein, Jan Brzezowski, Wawrzyniec Brzozowski, Barbara Grzegorzewska, Gabriel Karski, Jan Maria Kłoczowski, Anna Lisowska, Łukasz Müller, Krystyna Rodowska, Agata Sylwestrzak-Wszelaki i Ewa Wieleżyńska.

Twórczość

Proza
La Secte des égoïstes (1994).
Milarepa (1997).
L’Évangile selon Pilate (2000, polskie wydania: Ewangelia według Piłata, tłum. Krystyna Rodowska, Wydawnictwo Literackie 2003; 2005; tłum. Hanna Abramowicz, Wydawnictwo Literackie 2009).
Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran (2001, polskie wydanie: Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2004), (również ekranizacja).
La Part de l’autre (2001, polskie wydania: Przypadek Adolfa H., tłum. Ewa Wieleżyńska, Znak 2007; Znak Literanova 2012).
Guignol aux pieds des Alpes (2002).
Lorsque j’étais une œuvre d’art (2002, polskie wydanie: Kiedy byłem dziełem sztuki, tłum. Maria Braunstein, Znak 2007).
Oscar et la dame Rose (2002, polskie wydania: Oskar i pani Róża, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2004; Znak Literanova 2011).
L’Enfante de Noé (2004, polskie wydanie: Dziecko Noego, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005).
Ma Vie avec Mozart (2005, polskie wydanie: Moje życie z Mozartem, tłum. Jan Maria Kłoczowski, Znak 2008).
Odette Toulemonde et autres histoires (2006, polskie wydanie: Odette i inne historie miłosne, tłum. Jan Brzezowski, Znak 2009).
La rêveuse d’Ostende (2007, polskie wydania: Marzycielka z Ostendy, tłum. Anna Lisowska, Znak 2009; Znak Literanova 2011).
Ulysse from Bagdad (2008, polskie wydanie: Ulisses z Bagdadu, tłum. Jan Maria Kłoczowski, Znak 2010).
Le Sumo qui ne pouvait pas grossir (2009, polskie wydanie: Zapasy z życiem, tłum. Gabriel Karski, Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak 2010).
Concerto a’la memoire d’un ange (2010, polskie wydanie: Trucicielka, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak 2011).
Quand je pense que Beethoven est mort alorsque tant de crétins vivent… suivi de Kiki van Beethoven (2010, polskie wydanie: Kiki van Beethoven, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak Literanova 2011).
La femme au miroir (2011, polskie wydanie: Kobieta w lustrze, tłum. Łukasz Müller, Znak 2012).
Les Dix Enfants que madame Ming n’a jamais eus (2012).
Les Deux Messieurs de Bruxelles (2012).
Les Perroquets de la place d’Arezzo (2013).

Sztuki teatralne
La Nuit de Valognes (1991).
Le Visiteur (1993).
Golden Joe (1995).
Variations énigmatiques (1996).
Courtes pièces en un acte (1996).
Le Libertin (1997).
Milarepa (1997).
Frédérick ou le boulevard du crime (1998).
Hôtel des deux mondes (1999).
Le Bâillon (1999).
Mille et un jours (2000).
Oscar et la Dame rose (2002).
Petits crimes conjugaux (2003, polskie wydania: Małe zbrodnie małżeńskie, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005; 2008).
Mes Évangiles (2004, polskie wydanie: Moje Ewangelie, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2006)), adaptacja teatralna powieści Ewangelia według Piłata.
La tectonicque des sentiments (2007, polskie wydania: Tektonika uczuć, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2008; Historie miłosne, tłum. Jan Brzezowski, Barbara Grzegorzewska, Anna Lisowska, Znak 2010; 2012).
Le Bossu (2008).
Milady (2010).
Kiki van Beethoven (2010).
Le Journal d’Anne Frank (2012).
Un homme trop facile (2013).

Wydania zbiorowe
Opowieści o niewidzialnym, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005. Zawiera: Oskar i pani Róża, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Dziecko Noego.
Księga o niewidzialnym, tłum. Barbara Grzegorzewska, Łukasz Müller, Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak Literanova 2012. Zawiera: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i pani Róża, Dziecko Noego, Zapasy z życiem.
Théâtre. La Nuit de Valognes, Le Visiteur, Le Bâillon, L’écolle du diable (1999, polskie wydanie: Intrygantki, tłum. Wawrzyniec Brzozowski, Znak Literanova 2013. Zawiera: Noc w Valognes, Gość, Knebel, Szatańska filozofia).